Moederdag, een dag waarop moeders in het zonnetje worden gezet – met bloemen, ontbijtjes op bed en tekeningen vol liefde. Maar voor mij is Moederdag meer dan dat. Het is een moment van reflectie. Hoe sta ik zelf in het moederschap? Hoe sta ik zelf als dochter van mijn moeder in het leven?
Mijn eigen verhaal als moeder en dochter
Mijn relatie met mijn eigen moeder is niet altijd makkelijk geweest. Thuis was er veel spanning, vooral tussen mijn ouders. Toen ik veertien was – vlak voor mijn vijftiende verjaardag – gingen ze uit elkaar. In veel gevallen blijven kinderen na een scheiding bij hun moeder, maar bij ons liep het anders. Mijn moeder verhuisde verder weg, kreeg een nieuwe partner, en ik – net begonnen op een nieuwe middelbare school – wilde niet nog eens verhuizen. Dus bleef ik bij mijn vader, samen met mijn zusje. Zonder moeder.
Die afwezigheid in zo’n cruciale fase van mijn leven heeft diepe impact gehad. Volgens familieopstellingen ontwikkel je via je vader je grenzen en via je moeder leer je je verbinden met anderen. En juist dat verbinden is voor mij een uitdaging geworden. Mijn levensmotto werd: ik doe het wel zelf, ik heb niemand nodig. En dat liet sporen na.
Moeder worden: de wens om het anders te doen
Toen ik zelf moeder werd, voelde ik een enorme drang om het anders te doen. Aanwezig zijn. Écht aanwezig. Maar ik kwam er al snel achter hoe diep geworteld patronen kunnen zitten. Hoe gemakkelijk je – ondanks je intentie – in oude dynamieken terechtkomt. Ook ik ervaar soms moeite met verbinding en communicatie binnen het gezin verloopt niet altijd soepel. Dat doet pijn, want het roept herinneringen op aan mijn eigen jeugd. Herhaal ik onbewust het verhaal van vroeger? Groeien mijn kinderen op in een sfeer die ik juist wilde vermijden?
Zelfontwikkeling als moeder: met vallen en opstaan
De afgelopen jaren ben ik intensief bezig geweest met persoonlijke ontwikkeling. Ik onderzoek mijn patronen, overtuigingen en triggers. Waarom doe ik wat ik doe? Hoe kan ik het anders aanpakken? En hoewel ik hierin echt groei heb doorgemaakt, blijft het een hobbelige weg. Soms denk ik: ik snap het nu eindelijk en dan stort alles weer even in. Zo is het leven – zeker als moeder – met vallen en opstaan. Met inzicht en verwarring. Met groei én terugval.
Een uitnodiging aan mijn kinderen – en aan jou
Wat ik hoop, is dat mijn kinderen later ook de ruimte voelen om hun eigen pad te onderzoeken. Dat ze zien dat het oké is om naar binnen te kijken, om te leren, te vallen en opnieuw te proberen. Dat mijn werk aan mezelf een stille uitnodiging is aan hen om dat ook te doen.
Want moeder zijn is niet alleen zorgen. Het is ook spiegelen. Jezelf onder ogen komen. En steeds opnieuw proberen – ook als je denkt: ik ben niet goed genoeg.
Moeder zijn met liefde en met aandacht
Misschien is dat wel precies wat moederschap is: niet perfect zijn, maar steeds opnieuw de intentie hebben om er echt te zijn. Met liefde. Met aandacht.
Wil jij ook bewuster leven als moeder?
Herken jij jezelf in mijn verhaal? Voel je dat het tijd is om patronen te doorbreken en jezelf niet langer te verliezen in het zorgen voor anderen? Als burn-out coach voor moeders help ik je graag op weg naar meer rust, verbinding en balans.
Lees hier meer over mijn coaching voor moeders.
Neem vrijblijvend contact met me op.
Reactie plaatsen
Reacties